OPINI PENDEK

Salah kursi

            Kadadean iki, diwiwiti nalika panulis nembe kelas 2 ing salah sijining SMA  Negeri ana ing Sleman. Wektu kuwi, panulis ora bisa menyang sekolah kaya dina-dina biasane amarga nembe sakit. Awak rasane ngilu kaya wong kang nembe wae digebugi, sirah mumet kliyengan, lan panulis ngrasa pengin muntah ananging ora isa.

 Esuk kuwi, panulis langsung digawa menyang Puskesmas ing daerah Minggir. Puskesmas iku nembe wae rampung dibangun, puskesmas sing ndisekke cilik saiki wus malih gedhe lan langkung apik, fasilitas puskesmas ugi saya pepak. Sinambi nahan muntah lan sirah sing kliyengan, panulis nunggu antrian. Sanajan isih esuk, nanging  wus okeh pasien kang uga ngantri. Werna-werna ugi jinis penyakite.

Wus sawetara wektu, jenenge panulis dijeluk. Panulis mlebu ing ruangan kang kanggo mreksa, ana wong 2 perawat kang nunggu karo mesem. Stetoskop wus cumepak ing meja, lajeng perawat 2 wau nensi lan nakoni apa wae gejala sakite panulis. Pungkasane, panulis dikon mlebu ing salah siji bilik kang mung dipisah nganggo korden gedhe. Panulis mlebu ing bilik sisih lor dhewe, ing njero ana Pak dokter kang nembe ngumbah tangan ing wastafel. Pak Dokter wau weruh panulis saka kaca, banjur mesem grapyak. Panulis mbales mesem, ana ing ruangan kuwi kursi dokter lan pasien padha dadi panulis waton lungguh ana ing sisih wetan. Pak dokter wau nyeraki panulis karo ngguyu. “Mbak, menika kursi kula, kursi pasien ana ing sisih kulon.” Woalah ngger, wektu kuwi panulis isin tenan, jebul sing dilingguhi panulis ki kursi doktere, karo ngguyu isin panulis pindhah ing kursi sisih kulon sinambi matur pangapunten. Pangalaman salah kursi iki ora bakal panulis lalekke, sanajan isin nanging yen kelingan panulis dadi ngguyu dhewe.